มาคินมีหมู

มาคิน(25) x หมูหวาน(20)

แต่ทันใดนั้นเองรังสีเย็นวาบแปลกๆ ก็แผ่ซ่านเข้ามาใกล้ ผมนี่ขนลุกไปทั้งตัว มองไปที่ด้านหน้าห้องเห็นเงาดำตะครุบๆ สูงใหญ่เดินเข้ามาใกล้เรื่อยๆ จนหยุดยืนที่ด้านหน้าผม

สายตาสั่นล่อกแล่กของผมตอนนี้อยู่ที่หน้าอกคนที่ยืนตรงหน้า ช็อปสีแดงปักชื่ออกด้านขวาใต้ตรามหาลัยเป็นภาษาอังกฤษว่า ‘Makin Wang’ คำนี้มันทำให้ร่างกายผมสั่นยิ่งกว่าเดิม เหงื่อก็ไม่ได้ออกแค่ที่มือนะ แต่มันเปียกชุ่มไปหมด แต่อย่างนั้นผมก็ยังทำใจกล้าเงยหน้าขึ้นมองจนสุดคอ จนเห็นใบหน้านั้นสำเร็จ

“...”

ป๊าดติโถ่ คือมาหล่อแท้ ไอ้ทิดสอนผมว่าเมื่อเจอผู้ชายหล่อให้พูดแบบนี้ หล่ออะ มันเป็นคำแรกที่ในหัวสมองของผมคิดได้เลย หล่อมากหล่อตี๋อะ แม้ในขณะที่ใบหน้ายังบึ้งถมึงทึงอยู่ก็ยังหล่อ แต่ก็แฝงไปด้วยความโหดและดุอย่างที่คนอื่นเขาร่ำลือกัน

ร่ำลือว่า โหดดุ เหมือนเจ้าพ่อมาเฟีย หักแขนขาคนเป็นว่าเล่น

แต่ทำไมไม่บอกว่าหล่อเหมือนหวังอี้ป๋อด้วยอะ

“มีธุระอะไรกับกู”

“ผะ ผมคิดว่าพะ..พี่อย่ายุ่งกับเพื่อนผมเลยนะครับ ถ้าพี่อยากมีแฟน ดะ..เดี๋ยวผมช่วยหา แต่ปล่อยเพื่อนผมไปเถอะนะ”

บ้าเอ้ยไอ้หมูหวาน จะสั่นทำไมวะ

Warning

นิยายวายเรื่องนี้มีหมูเยอะมาก อ่านตอนดึกๆอาจหิว

เหมาะสำหรับอายุ 18 ปีขึ้นไป